Tamarra'nın bir şeyi: Kız-mak

Kız-mak

15 Temmuz 2010 Perşembe 19:51 Gönderen tamarra

Bana kızan herkes kadar bende kızıyorum kendime. Bağırıyorum çoğu kez, duyan var mı yok? Duymalarına gerek var mı yok? Duyurmaya çalıştım mı yok? Yokluklar ülkesinde öyle güzel ve rahat ki yok demek. Aklı çalışmayana bile nasiptir yok demek. Var mı ötesi? Anlaşılmayan cümlelerle örgütlüyorum yalnızlığımı, yabancılaşıyorum böylece tanıdık her şeye. Bana kızan herkese bende kızıyorum, bana kızdıkları için. Kızmak ne basit bir eylemdir, adama cinayet işlettirir icabında, kolay olduğu kadar da tehlikelidir. Ben öfkemi kontrol edemiyorum kendime kızarken. Aynaları kırasım geliyor, saçlarımı siyah yapasım. Kiracı olduğum için aynaları kırmak yerine saçlarımı siyah yapıyorum. Kolayıma geliyor. Eternal Sunshine sistemi istiyorum evet. Beni ben yapan her şeyi bazen bencilce öyle işte. Tercihlerimi sorgulamıyorum artık, sahipleniyorum onları, benden yapıyorum. Böylece önüme çıkana yüz tekme atıyorum onlar için. Bana kızan herkesden daha çok kızıyorum kendime. Kimse bilmiyor. Bilmesin varsın. Anlaşılmamak üzere bitirdim zaten, anlaşılmak isteseydim gitmezdim... Zor evet herkese zor ama, her şey. Bencilliğine kızdıklarından farkın olmalı. Öfke rüzgara ters çekilen kürek, ne sandala ne nehire hayrı var. Neyse..