Bir sonra ki partiyi unutmamın tek sebebi telefon hatırlatması oldu. lakin aptallığım bunda da devam etti, salak gibi giyindim süslendim evden çıkıcam farkettim ki "çalışan" tişörtümü giymemişim. mecbur giydiğimiz o çirkin şeyi uzun aramalarım sonunda buldum ve öyle gittim. her zaman ki gibi insanlara yol sorarak bilimum sokakları hatim ettim ve lanet olsun gene bir DÖNERCİ buldum. (kardeşim İstanbulda bile bu kadarı yoktur) tam önünden geçip gidicektim ki, bakalım bu nereli diye girdim içeri. yolu sordum. çocuk ingilizce tarif etti ben bi b*k anlamadım afedersiniz. nerelisin dedim, Özbekistanlıymış. ben türkçe bilme ihtimalini yok sayıp ingilizce sormaya devam ettim, "ben türkçe biliyorum yalnız" dedi. aa gözümsün dedim. tam türk tarifiyle "abla burdan kaptır git solda görürsün" şeklinde apaçık yolu anlattı ve ben elimle koymuş gibi buldum mekanı. (burda insanlar bir yol tarif ediyor memleketin olsa kaybolursun böyle bir anlatım bozukluğu yok) mekan daha açılmamıştı, hazırlıklar yapılıyordu. geçen akşamdan gördüğüm bir çocukda çalışıyordu öyle can sıkıntısına muhabbet ettik. Venezuella dan gelmiş. (ne zor yazılıyor bu ülkenin adı da) aa dedim ben Chavista'yım. (chavez taraftarlarına verilen genel isim) çocuğun beni bir dövmediği kaldı:
-neeee?!!?? Chavez mi? gördüğüm en kötü başkan! tam bir diktatör! herkesi kontrolü altında tutmak istiyor!özgürlük sıfır!herşeyi devletleştirdi, özel bi tek şirket kalmadı. her yer devlete bağlı, herkes devlet için çalışıyor. başka ülkeden bi çorap bile sokamıyorsun içeri.
-ee bunun nesi kötü işte bağımsızsınız?
-nası yaaa? (öldür işte burda, vatan haini kapitalist) komünizm kadar kötü bir yönetim şekli yoktur. Castro da gebermedi bi türlü.
(bana söylencek laflar mı bunlar?? nasıl da sabırlıyım)
-peki sence buırası daha mı iyi, herşey çok pahalı.
-evet en azından özgürsün, istediğini alıp satabiliyorsun. ben zaten ülkeden kaçtım da geldim devlet için çalışmamak için burda kendim için çalışıcam.
(senin bireysel beynine koyayım ben)
-ama dışardan bakıldığında Chavez harika bir yönetici, herkes seviyor, bütün halk destekliyor.
-desteklemezlerse Chavez öldürtür ya da işten çıkartır. o yüzden herkes taraftarı gibi gözükmek zorunda ama çok komplo kuruldu suikast girişimi oldu. yine de atlattı şerefsiz! keşke ölse!
-nasssı yaaa??
-şu hayatta birinin ölmesi elimde olsaydı kesinlikle Chavez'i seçerdim..
daha fazla konuşmaya ingilizcem yetmedi. (ingilizce küfür dağarcığım demeli) bir düşündüm şöyle bir. benzer söylemleri Türkiye'de pek çok insan bizim yönetimimiz içinde yapar. (ben dahil) hatta daha beter nefret dolu cümleler her gün sokaklarda otobüslerde bir şekilde, fısıltıyla bile olsa söyleniyor. Türkiye'de ki işsizlik oranı, satılan topraklarımız, özelleştirilmenin her gün arttığı, IMF bağımlısı bir ekonomik sistem, demokrasi ayaklar altında.. biz haklıyız tamam eyvallah ama bu çocuk nasıl haklı şimdi? (biz özelleştirmeyin kardeşim diyoruz o da devletleştirmeyin. nası iş?) kendince haklı sebepler sunuyor sana, diyor ki özgür değiliz. biz de değiliz! yine de böyle bir esareti tercih ederim ben Chavista olmayı yani o ülkede. her sistemin kendince açıkları var yetmediği yerler var, düzen ne kadar iyi olursa olsun her vatandaşın eleştirme hakkı var. Fakat, Venezuella gibi bir ülkeden kaçıp gelip, Kanada'ya sığınmak ve kaçtığı sistemi eleştirmek.. bana biraz iki yüzlülük gibi geldi. burdada özgürsün ve özgürlüğünün bedeli suya bile verdiğin vergilerle kesiliyor. özelleştirme diz boyu. ama sen devlet malı olsun istemiyorsun zaten, devlet diyorsun köşe de dursun hele bir.. kafam allak bullak, parti başlamış cıstak cıstak. al sana özgür ülke işte! milletin kafa güzel, saçma salak dans ediyor seriliyor yerlere, dünyadan haberleri yok! tamam çok da acımasız olmamalı en azından kimliklere özgürlük var. kimse seni yadırgamıyor, gaymisin lezbiyenmisin, çingenemisin, dinsizmisin.. bunlar kimsenin umrunda değil, vergini ver ve sus. neresi güzel şimdi? hangi ülke?
beni kurtaran yine Smirnoff Ice oldu tabi. mekanı parti için güzel ayarlamışlar özellikle tuvalet bölümünü. soyunma odası gibi sanki, kıyafetler maskeler, makyaj malzemeleri. iki tane transseksüel duruyor girişte, topuklu ayakkabıyla yürümeyi öğretiyorlar. benim yine kadın olmaktan utandığım andı tabi ayağımda sandaletlerle.. zaten sahnede çılgınlar gibi dans eden çocuğu gördükten sonrada dans etmeye tövbe ettim. (çok hoş bir abimizdi lakin yanıma gelip "eteğine bayıldıaam" deyince, olur dedim bende şans) cıstak müzikleri başımın götürmediği aşikar. zaten bana veda gecesi yapıldığında da farketmiştim bunu, yaşlanmışım resmen şu genç yaşımda. evimde oturayım kahve kitap, daha cazip 300-500 eğlenceden.. vakit de geç olur benim uykum gelir, tam oracıkta uyuycaktım ki bir köşe bulup, süper vizörüm geldi dedi eve bırakayım seni geç oldu saat. eyvallah ablacım dedim, takıldım peşine. sorun şu ki, ben bu şehirde yabancı olduğum halde yolları kadından daha iyi biliyorum. kocası da kadının yön bulma özürlülüğünü anlamış ve hediye olarak "yol bulucu" almış. (navigasyon aleti demek istemedim) ben ömrümde böyle gıcık bir makine görmedim, yok 2 metre git sola dön, sağdan devam et şunu yap bunu yap. Türküm yok bana illa yol anladığım dilden tarif edilcek "abla sağdan gitsen karpuzcu görcen solda ordan sağa dön ama soldan gitmeye devam et sağın köşesini sol kıvrımla dön murat abinin yeri var ordaki elemanlara bi daha sorarsın" işte benim aradığım bu anlatm! başkasına basmıyor kafam.. neyse ki teknoloji galip geldi ve ben yine eve geldim.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
17 Ağustos 2010 00:21
e nerelerdeydiniz be hanımefendi?
bu kadar güzel yazabiliyorsanız madem hiç durmayın, hep yazın.
ben okurum, hatta bu konuda bencilim zaten.
kimse bilmesin, kimse görmesin, yalnızca ben okuyayım.
bu kadar güzel yazabilirken, ne olur yazın.
ne olur yazın.
25 Ağustos 2010 21:35
hangi yazardı hatırlamıyorum şimdi ama dingil gazetecinin biri sormuş "hocam neden yazıyorsunuz?"
hoca basmış cevabı: " başka çarem yok da ondan yazıyorum!"
benimde zaten yazmaktan başka çarem yok, beyefendi, bir de sizden ricam öyle rakılık şarkılar koymayın sayfanıza, gurbet eller de mazbut ediyorsunuz!